Medalowe oręże dzika

Zasadnicze trofeum z dzika, zwane orężem stanowią jego kły, składające się z pary szabel wyrastających z dolnej szczęki i pary fajek, które wyrastają z górnej szczęki. Szable i fajki stykają się i trąc o siebie na krawędzi styku wykształcają tzw. szlif. Dodatkowymi trofeami są skóra i szczecina wydarta odyńcowi ze skóry na karku tam jest najdłuższa - pędzel ze szczeciny zakłada się w ozdobnej tulei za opaskę kapelusza. W wycenie oręża dzików decydującymi elementami punktacji pomiarowej są: długość i szerokość szabel, obwód fajek, które obejmują ponad 95% pkt. Punkty dodatkowe za piękno szabel i fajek (ich odymienie - barwa) dodaje w maksymalnej wysokości 5 pkt. Za niedostateczne szlify szabel i ich asyme¬trię potrąca się do 6 pkt, za asymetrię fajek i dysproporcję między szablami i fajkami można potrącić dalsze 4 punkty.